Świnka morska peruwianka – domowa hodowla długowłosych rozetek: żywienie, opieka i opis rasy. Świnki morskie peruwianki są najbardziej znaną i najbardziej spektakularną z długowłosych ras świnek morskich, a ich długie, jedwabiste włosy mogą urosnąć aż do podłogi (30 do 35 cm) lub nawet dłużej u świnek morskich wystawowych. Świerzb włosowy świnek morskich Przyczyną choroby jest roztocz Choriodyscoides caviae, którego cykl rozwojowy przebiega na żywicielu. Ten ektopasożyt osiąga wielkość 0,5 mm. Dorosłe osobniki znajdują się na Rodzaje świnek morskich (zdjęcia) Świnka morska rozetkowa - jej sierść jest gęsta i miejscami układa się w charakterystyczne gniazdka zwane rozetkami. 6. z. 8. Rodzaje świnek morskich (zdjęcia) Świnka peruwiańska - posiada bujną czuprynę. Najczęściej występuje w długiej, powłóczystej szacie. Strupki i łysienie świnek morskich-świerzb? 4 odpowiedzi. Tydzień temu kupiłam dwie swinki morskie,jeden z nich miał na skórze,na karku,niewielki strupek.dziś w tym miejscu zaczyna łysieć,a przy pyszczku podobnie,niestety przeszło na drugiego pana Świnia.Mają strupki,a potem łysieją w tym miejscu dość rozlegle.Co robić/. Poród u świnek morskich jest dość trudny, dlatego pary heteroseksualne powinieneś osiedlać razem tylko wtedy, gdy planujesz regularnie przyjmować od nich potomstwo. U chłopców ta szczelina ma kształt litery I z punktem, w którym znajduje się jeszcze nie rozwinięty penis. Moje ulubione imiona dla świnek morskich to: kiwi . ciastko . łagodny . smore . blask i, blitz . ️ ️ 8 sierpnia 2019 roku: Nadal nie wiem, jak to nazwać . Briana, 6 sierpnia 2019 r .: Mam 14 świnek guniea, ale na pewno mam urocze imiona, które mój synek to niedźwiedź imię. Świnki morskie 6 sierpnia 2019 roku: . Grzybica skóry wywoływana jest przez grzyby chorobotwórcze – dermatofity lub drożdżaki. Najczęściej spotykane postacie choroby to grzybica stóp i paznokci. Może ona również występować na włosach (łupież), naskórku, w jamie ustnej, sromie i pochwie. Należy do jednych z najczęstszych chorób skóry. Około 20% osób w społeczeństwie zamożnym choruje na grzybicę przynajmniej 1 raz w okresie całego życia. spis treści 1. Przyczyny i objawy grzybicy 2. Zapobieganie grzybicy 3. Leczenie grzybicy 1. Przyczyny i objawy grzybicy Dermatofity przedostają się na człowieka ze zwierząt (psów, kotów, świnek morskich), z ziemi, z człowieka na człowieka za pośrednictwem przedmiotów. Pocenie się stóp i noszenie nieprzewiewnego obuwia to czynniki sprzyjające temu schorzeniu. Zakażenie drożdżakami rozwija się, gdy organizm jest osłabiony (ciąża, cukrzyca, długotrwałe leczenie antybiotykami, kortykosteroidami lub cytostatykami, nowotwory, AIDS itp.). Grzyby namnażają się nadmiernie i powodują zmiany chorobowe. Warto zauważyć, że zakażenie to rozwija się z grzybów, które występują w błonach śluzowych i skórze zdrowego człowieka, jednak wtedy ich ilość jest mała i nie wywołują choroby. Zobacz film: "Czym jest grzybica?" Grzybice skóry ze względu na zajęty obszar możemy podzielić na: powierzchowne grzybice naskórkowe, grzybice dotyczące zakażenia skóry właściwej, włosów i paznokci z odczynem zapalnym. Do pierwszej grupy zalicza się łupież pstry. Jest to powierzchowne zakażenie naskórka, głównie na tułowiu i zewnętrznych powierzchniach kończyn, wywołane przez Pityrosporum ovale. Charakteryzuje się występowaniem licznych żółtobrunatnych plam, lekko złuszczających się, o nieregularnych zarysach, które pod wpływem słońca ulegają odbarwieniu. Druga kategoria grzybic skóry to tzw. grzybice właściwe. Zaliczamy do nich: grzybicę powierzchowną owłosionej skóry głowy (większość z nich charakteryzuje się niewielkim odczynem zapalnym skóry, czemu towarzyszy duża łamliwość włosów jako wynik bytowania grzybów w mieszkach włosowych i strukturach włosa), grzybicę skóry gładkiej, grzybicę pachwin (często powikłana jest dodatkowym zakażeniem drożdżami lub bakteriami, a zmianom na skórze towarzyszy znacznie nasilony świąd), grzybicę stóp, grzybicę paznokci (najczęściej mamy do czynienia ze zgrubieniem i przebarwieniem paznokcia na kolor biały, żółtawy lub brunatny, jest bardziej łamliwy i często się rozwarstwia). Objawy grzybicy, pojawiające się na skórze, to: czerwone plamy o wyraźnych brzegach, zaczerwienienie skóry często silniejsze na brzegach, a słabsze pośrodku, pęcherze z wydzieliną ropną, wyjątkowo jasny lub ciemny odcień skóry. Jeśli grzybica pojawia się na skórze głowy lub brody, objawia się plamami łysienia. Grzybica paznokci objawia się ich zgrubieniem, utratą koloru i połysku. 2. Zapobieganie grzybicy Grzybica skóry to bardzo zakaźna infekcja bakteryjna, wirusowa bądź grzybicza. Przenosi się poprzez kontakt z rzeczami i powierzchniami, które były używane przez osobę chorą na grzybicę. Często są to: grzebienie, nieuprane ubrania, prysznice i wanny, buty, płytki, po których chodzi się boso, na przykład na basenie. Zarazić można się również od zwierząt. Grzybicę skóry bardzo często przenoszą koty. Grzybica skóry rozwija się w wilgotnym i ciepłym środowisku. Dbaj więc o higienę skóry, także skóry na głowie, i zapobiegaj jej nadmiernemu poceniu. Uważaj też na drobne skaleczenia i ranki na skórze, głowie i paznokciach. Ułatwiają one rozwój grzybów. Pamiętaj też, aby: myć włosy regularnie, szczególnie po wizycie u fryzjera, nie dzielić z nikim ręcznika, ubrań, butów, grzebieni, nakryć głowy, nie chodzić boso na siłowni czy pływalni, nie dotykać zwierząt, u których zauważysz łyse plamy na sierści. 3. Leczenie grzybicy Grzybice skóry rozpoznaje się na podstawie badania mikologicznego. Od chorego pobiera się włosy, łuski, zeskrobiny z paznokci, wykonuje preparat mikroskopowy i posiew. Na wynik posiewu na drożdżaki czekamy zwykle 2 doby, na dermatofity – 3 tygodnie. Często jednak leczenie grzybicy rozpoczynane jest, zanim są znane wyniki badania. Jest to błędem, podobnie jak powtórne noszenie zainfekowanego obuwia. Grzybica na skórze może być leczona ogólnie i/lub miejscowo. O zastosowaniu odpowiedniego leczenia decyduje lekarz. Miejscowo można leczyć tylko niektóre postacie grzybicy stóp, grzybicę powierzchowną skóry gładkiej oraz pojedyncze ogniska grzybic odzwierzęcych. Leczenie preparatami doustnymi o działaniu ogólnym stosuje się w przypadku grzybicy skóry owłosionej, paznokci lub rozległych zmian na skórze gładkiej. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Iwona Radziejewska-Choma Absolwentka Akademii Medycznej i Podyplomowej Szkoły Medycyny Estetycznej. Porada zoologiczna Grzybica jest chorobą wywołaną grzybem chorobotwórczym dermatofity Trichophyton mentagrophytes v. mentagrophytes i jemu pokrewne, rzadziej Microsporum canis. U ludzi grzybicę powoduje ten sam rodzaj dermatofitów, więc jak najbardziej możliwe jest zarażenie się człowieka od świnki. Choroba wnika do organizmu poprzez skaleczenia skóry, drogi rodne lub układ pokarmowy. Ważne jest by zachować higienę podczas leczenia świnki, gdyż choroba przenosi się na człowieka bardzo szybko. Grzybica jest chorobą zaraźliwą i długotrwałą, a jej leczenie może trwać miesiąc lub dłużej. Zwierzę może się zarazić od innego chorego osobnika albo przez spory w zakażonym środowisku. Okres inkubacji in vivo wynosi od 7 do 14 dni, natomiast zarodniki mogą przetrwać nawet latami, dlatego konieczne jest odkażanie pomieszczeń i wszystkich przedmiotów, jakie miały kontakt z chorymi zwierzętami, oraz odizolowanie chorych osobników. Przedmioty drewniane należy od razu wyrzucić, gdyż bardzo trudno je skutecznie odkazić. Pierwszymi objawami grzybicy jest częste drapanie się i towarzyszące temu strupy na ciele zwierzęcia. W przypadku grzybic wewnętrznych występują objawy narządowe i biegunki. Leczyć należy zarówno zwierzęta z objawami choroby, jak i te, które miały z nimi kontakt, jako potencjalnych nosicieli bezobjawowych. Jeżeli stwierdzimy u naszego pupila grzybicę to do momentu wizyty u weterynarza możemy mu pomóc w cierpieniu. Pomieszczenie w którym przebywa świnka nie może być zawilgocone. Postarajmy się o lokum z dala od łazienki. Temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić około 18 – 20 c. Nigdy nie powinniśmy sami leczyć grzybicy. Może to doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Jej objawy musi potwierdzić lekarz weterynarii lub badania laboratoryjne zwane mikologiczne. Leczenie grzybicy u zwierząt odbywa się za pomocą maści skórnych lub antybiotyków. W czasie kuracji powinniśmy podawać zwiększoną witaminę C. Grzybica tworzy w ludzkim jak i zwierzęcym organizmie środowisko kwaśne. Do odkwaszenie organizmu niezbędna jest wyżej wymieniona witamina C podawana przez strzykawkę. Dla świnki należy podawać więcej owoców o lekko kwaśnym smaku. Dzięki temu tworzy się środowisko zasadowe. Nie zapominajmy o higienie. Po chorobie należy oczyścić i wyparzyć wszystkie rzeczy świnki. Myjmy często ręce i oddzielmy świnki jeśli któraś jest chora. Grzybica jest bardzo zaraźliwą chorobą. Bibliografia: Witam , od pewnego czasu zauważyłam , że kiedy sprzątam w klatce świnek są jakiej podłużne białe robaki . Z początku myślałam , że są one w sianie więc wsypywałam tylko trociny jednak kiedy wsypuje trociny robaki w ściółce nadal się pojawiają . Boje się , aby nie zaszkodziły one moim pupilkom . Co mam im wsypywać kiedy od trocin i sianka są robaki ? Może to jednak nie od tego . Proszę o pomoc ! prosiłbym o jakieś zdjęcia tych "robaków" bo trudno powiedziec czy są to robaki bytujące w ściółce która np nie jest zbyt często zmieniana czy jest to coś poważniejszego proponowałbym zamieścić zdjęcia lub zabrać kilka robaków i udać się z nimi do lek. wet. i o wszystkim opowiedzieć . Na razie mogę zalecić codzienne zmienianie ściółki Świnki morskie to jedne z najpopularniejszych zwierząt domowych wybieranych głównie jako towarzystwo dla dzieci. Należy jednak pamiętać, że te małe zwierzątka, podobnie jak każde inne, wymagają odpowiedniej opieki i pielęgnacji, ale również tak samo jak każde inne organizmy – mogą miewać problemy ze zdrowiem. Jedną z najczęściej występujących chorób u świnek morskich jest grzybica wywołana dermatofitami – tym samym rodzajem grzyba, który atakuje również człowieka. Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock / Grzybica u świnek morskich Niestety grzybica u świnek morskich to częsta przypadłość, zwłaszcza dotyczy ona tych kupionych w sklepach zoologicznych lub przygarniętych z nieodpowiednich warunków. Grzybica jest chorobą skóry, której przyczyną powstania jest zakażenie Trichophyton mentagrrophytes, rzadziej można wyizolować Microsporum canis. Warto zauważyć, że te same grzyby atakują człowieka, co oznacza, że zarażanie może działać tutaj obustronnie, dlatego by uniknąć dalszego rozprzestrzeniania się choroby należy działać szybko. Należy pamiętać, że grzybica jest chorobą zaraźliwą i długotrwałą, dlatego jej leczenie może trwać nawet dłużej niż miesiąc. Jakie są czynniki sprzyjają rozwojowi grzybicy u świnki morskiej? Wśród czynników, które sprzyjają zakażeniu dermatofitami najczęściej wymienia się wszelkie osłabienia organizmu i spadki odporności. Dodatkowo stres, nieodpowiednia dieta czy warunki – ciepło, wilgoć, czy brak higieny, również mogą zwiększać ryzyko zakażenia grzybicą. Rozwojowi grzybicy u świnek morskich sprzyja też nieodpowiednia higiena w klatce i na wybiegu – zwłaszcza w okolicach kuwety i miejsca, gdzie mają one dostęp do pokarmu i wody. Należy również pamiętać, by po rozpoznaniu choroby odpowiednio zdezynfekować wszystkie zabawki i elementy z którymi świnka miała kontakt by wykluczyć możliwość rozwoju grzybów. Grzybica u świnki morskiej – objawy Wśród objawów klinicznych grzybicy najczęściej zmiany zaczynają się od połamanych włosów i okrągłych, łuszczących się wyłysień w okolicach czubka nosa, oczu i uszu. Przy rozwiniętych przypadkach choroba zajmuje również okolice lędźwi świnki morskiej. W początkowym stadium choroba może być ciężka do rozpoznania. Grzybica u świnki morskiej może przypominać świerzbowca. Naszą czujność powinny jednak wzbudzić łysiejące placki, łuszcząca się skóra świnki, a końcowo – strupki i pozlepiane futerko, które może świadczyć o występowaniu grzybicy. Jak leczyć grzybicę u świnki morskiej? Najważniejszym jest by pamiętać, że nigdy nie powinniśmy leczyć grzybicy u świnki morskiej na własną rękę. Gdy tylko zauważymy objawy występowania grzybicy powinniśmy niezwłocznie zabrać naszą świnkę morską do weterynarza, który odpowiednio dobierze leczenia zależy głównie od szybkiej interwencji i trafnej diagnozy, ale także od kondycji świnki oraz otaczających ją warunków środowiskowych. Najczęściej weterynarze zalecają maści skórne i antybiotyki, które skutecznie zwalczają grzybicę u świnek morskich. Stosowane środki to np. Clotrimazol, Mikonazol, Terbiderm, Daktarin, Lamisilatt, Imaverol i Nizoral. Jeśli u naszej świnki morskiej zostanie stwierdzona grzybica powinniśmy również szczególnie zadbać o jej otoczenie. Ważnym jest by w pomieszczeniu, w którym znajduje się zwierzątko temperatura nie przekraczała 20 stopni, a wilgotność powietrza była jak najniższa. Dodatkowo warto podawać naszej śwince owoce i warzywa zawierające witaminę C, ponieważ grzybica zakwasza organizm zwierzątka, a witamina C wspomaga jego odkwaszanie. W czasie choroby należy również szczególnie dbać o pełnowartościową dietę, ponieważ dostarczanie śwince odpowiednich witamin i minerałów wzmacnia jej odporność i dostarcza organizmowi sił do walki z chorobą. Jak zapobiegać grzybicy u świnki morskiej? Zapobieganie grzybicy u świnki morskiej wiąże się przede wszystkim z dodatkową higieną i dbaniem o odpowiednie warunki życia naszego zwierzaka. Ważnym jest by pamiętać o odpowiedniej temperaturze i wilgotności w pomieszczeniu, ale również by regularnie czyścić i odkażać klatkę, legowisko oraz zabawki, na których mogą znajdować się zarodniki grzybów. Równie ważna będzie odpowiednia dieta i pełnowartościowe posiłki – przy dobrze zbilansowanym pokarmie nasz zwierzak będzie miał wyższą odporność. ————— Redakcja Przejdź do następnej strony

grzybica u świnek morskich zdjęcia